Isolatie uit de jaren ’70? We weten het niet. De muren in onze woonkamer bleken aan de binnenkant nageïsoleerd te zijn met plaatjes van 3 cm piepschuim. Niet veel dus, maar toen misschien al heel wat. Tijden en woonwensen veranderen. De 3 cm piep is inmiddels 8 cm PIR geworden. De isolatiewaarde van de muur is van zo’n 1,4 naar circa 4,2 gegaan. En de muur zelf? Die is slechts 2 cm dikker, dus dat valt reuze mee.

Ons huis is van rond 1900. Geen spouwmuur dus, maar deels steens- en deels halfsteensmuren. Toch waren de muren in de woonkamer aanmerkelijk dikker dan één steen. Maar hoe en wat? We wisten het niet. Het gat in de muur voor de muurventilator (met warmteterugwinning!) bracht antwoorden. Dunne piepschuim isolatieplaatjes, direct op de buitenmuur geplakt! De rest van muuropbouw was een dikke voorzetmuur van een soort van schuimbeton.

Inmiddels zijn de muren opnieuw geïsoleerd, nu met PIR-isolatieplaten van 8 cm dik en een smalle spouw tussen isolatie en buitenblad. De binnenwanden zijn nu van pdf (voor de stevigheid en om iets op te kunnen hangen) met gipsplaat. Veel dunner dus. Tussen de isolatie en de binnenwand zit nog een tweede smalle spouw, om de elektriciteitsleidingen en -dozen in weg te kunnen werken. Op deze manier blijven de isolatie en de dampremmende laag intact. Al met al zijn de muren slechts 2 cm dikker geworden. Dat weegt niet op tegen het extra wooncomfort dat we hierdoor zullen krijgen. En de lagere energiekosten natuurlijk!